اختلالات گفتار حرکتی

دیز آرتری مشکلی در عضلات مورد استفاده برای گفتار است، در حالی که آپراکسی مشکلی در توانایی مغز برای برنامه ریزی و سازماندهی حرکات مورد نیاز برای تولید گفتار است. هر دوی این اختلالات می توانند صحبت کردن را دشوار و خسته کننده کنند

اختلالات گفتار حرکتی در مقایسه با اختلالات عملکردی، جسمی هستند.

در حالی که بسیاری از اشکال اختلالات گفتاری “عملکردی” هستند، دو اختلال اصلی وجود دارد که عبارتند از اختلالات گفتاری فیزیکی یا حرکتی: آپراکسی و دیس آرتری گفتاری. هر دو بیماری می توانند در کودکان و بزرگسالان رخ دهند و افراد مبتلا به اختلالات گفتار حرکتی می توانند همزمان آپراکسی و دیزآرتری داشته باشند.

دیزآرتری نوعی اختلال گفتار حرکتی است که به دلیل ضعف عضلانی ایجاد می شود. افراد مبتلا به این وضعیت اغلب از نظر فیزیکی صحبت کردن برایشان مشکل است و درک گفتار آنها ممکن است برای دیگران دشوار باشد. دیزارتری معمولاً با ضعف عضلانی ناشی از آسیب مغزی همراه است. ممکن است خفیف یا شدید باشد.

اختلالات گفتار حرکتی شامل قطع ارتباط بین مغز و مکانیسم گفتار فیزیکی است. افراد مبتلا به اختلالات گفتار حرکتی در کنترل یا هماهنگ کردن ماهیچه هایی که برای صحبت کردن استفاده می شوند مشکل دارند. این عضلات در صورت، حنجره و زبان قرار دارند. هم دیزآرتری و هم آپراکسی ممکن است با شرایط مختلفی از جمله:

• فلج مغزی
• دیستروفی عضلانی
• اسکلروز چندگانه
• بیماری پارکینسون
• میاستنی گراویس
• بیماری هانتینگتون
• تومورهای مغزی
• زوال عقل
• آسیب تروماتیک مغز
• سکته مغزی

دیز آرتری معمولاً با ضعف عضلانی ناشی از آسیب مغزی همراه است.

دلایل اختلالات گفتار حرکتی

اختلالات گفتار حرکتی زمانی ایجاد می شود که آسیب عصبی بر مکانیسم هایی که به فرد اجازه صحبت می دهد تأثیر بگذارد. در اینجا ذکر این نکته بسیار مهم است که اختلالات گفتاری حرکتی بر شناخت که توانایی ایجاد افکار برای به اشتراک گذاشتن با جهان است تأثیر نمی گذارد.

اختلالات گفتار حرکتی از این جهت خاص هستند که بر توانایی اندام های تولید کننده گفتار از جمله لب ها، زبان و گلو برای کار با یکدیگر تأثیر می گذارند.

54 درصد از افراد مبتلا به اختلال گفتار حرکتی به دیس آرتری ناشی از اختلال در ارتباط بین مغز و عضلات مرتبط با گفتار مبتلا هستند.

25 درصد دیگر از افراد مبتلا مبتلا به آفازی هستند که یک اختلال زبانی است که اغلب با اختلالات گفتار حرکتی همراه است.

اختلالات شناختی زبان از جمله فراموشی، زوال عقل و آسیب مغزی 16 درصد دیگر را تشکیل می دهد.

4 درصد از متلایان نسبتاً کوچک شامل آپراکسی ناشی از مشکل در برنامه ریزی و برنامه ریزی حرکتی است. این می تواند منجر به خروج صداها یا کلمات اشتباه شود، یا گفتاری صاف و روباتیک به نظر برسد.

1 درصد نهایی افراد مبتلا نیز تحت تأثیر سایر مشکلات گفتاری عصبی از جمله لکنت، لالی و غیره قرار دارند.

درمان اختلالات گفتار حرکتی

درمان این اختلالات بسته به اینکه دیزآرتری یا آپراکسی درگیر باشد متفاوت است. افراد مبتلا به دیس آرتری و آپراکسی ممکن است انواع مختلفی از درمان های مختلف را برای اختلال گفتار حرکتی خود دریافت کنند، معمولاً با کمک یک آسیب شناس گفتار.

درمان آپراکسی بر بهبود توالی صدا و هماهنگی تمرکز دارد. افراد مبتلا به آپراکسی همچنین می توانند از درمان های حسی با هدف بهبود آگاهی از ظاهر و احساس تولید صداهای مختلف بهره مند شوند.

درمان دیزآرتری بر تقویت عضلات مورد استفاده برای تولید گفتار تمرکز دارد. درمان‌های دیزآرتری همچنین ممکن است شامل تمرین‌هایی با هدف افزایش حمایت صوتی و تنفسی برای تولید گفتار و همچنین تمرین‌هایی باشد که برای دقیق‌تر کردن گفتار طراحی شده‌اند. برخی از درمان‌های دیزآرتری به افراد کمک می‌کنند تا سرعت گفتار خود را تغییر دهند.

فرد مبتلا به این اختلالات با یک آسیب شناس زبان گفتار کار می کند و روش صحیح گفتن هجاها، کلمات و عبارات مختلف را یاد می گیرد و تمرین می کند و همچنین حرکاتی را تمرین می کند که صداها و کلمات دقیق را تشکیل می دهند.

در کودکان و بزرگسالان به طور یکسان، درمان این اختلالات اغلب بر روی صحبت کردن با سرعت عادی تمرکز دارد، با استفاده از یک ریتم عادی که درک شنوندگان آسان‌تر است.

گفتاردرمانی برای درمان اختلال گفتار حرکتی با مراجعه به کلینیک گفتاردرمانی یا گفتاردرمانی آنلاین قابل ارائه است.

کلمات مرتبط :

اختلالات گفتاری – گفتاردرمانی آنلاین – گفتاردرمانی لکنت زبان – گفتاردرمانی آنلاین لکنت زبان