انواع اختلالات خوردن در کودکان و نوجوانان

بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی، که اغلب آنورکسیا نامیده می شود، یک اختلال خوردن است که در آن افراد وزن کمتری نسبت به سن و قد خود دارند. کودکان یا نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی ترس شدیدی از چاق شدن یا افزایش وزن دارند. آنها ممکن است درگیر غذا باشند و تصویر بدنی مخدوش داشته باشند و حتی زمانی که بسیار لاغر هستند، خود را چاق تصور کنند.

کودکان و نوجوانان مبتلا به کم اشتهایی ممکن است گرسنه بمانند، کم و به ندرت غذا بخورند، با استفراغ یا استفاده از ملین ها غذا را پاکسازی کنند، یا به شدت ورزش کنند. اغلب، آنها ممکن است تشخیص ندهند که این اعمال ناسالم هستند یا درک آنها از بدنشان تحریف شده است.

بی اشتهایی یکی از انواع اختلالات خوردن در کودکان است و ممکن است بیشتر از خوردن یا وزن باشد. این روشی ناسالم برای کنار آمدن با مشکلات عاطفی، کمال گرایی و میل به کنترل است. افراد مبتلا به بی اشتهایی اغلب ارزش خود را با لاغری خود برابر می دانند.

این عارضه معمولاً در دوران نوجوانی ایجاد می‌شود و بیشتر در دختران تشخیص داده می‌شود. افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولاً مشکلات روانی دیگری مانند اختلالات خلقی یا اختلالات اضطرابی دارند.

علائم شامل تغییر رنگ مایل به آبی انگشتان به دلیل کمبود اکسیژن است. موهایی که نازک می‌شوند، می‌شکنند یا می‌ریزند؛ موهای نرم و پرزدار که بدن را پوشانده است. خستگی؛ بیخوابی؛ سرگیجه یا غش؛ و عدم قاعدگی در دختران نوجوان.

دیگر انواع اختلالات خوردن در کودکان

پرخوری عصبی
پرخوری عصبی نوعی اختلال در خوردن است که در آن فرد دچار دوره‌هایی از پرخوری می‌شود ، در طی آن مقدار زیادی غذا می‌خورد و سپس پاکسازی می‌کند یا سعی می‌کند از شر کالری‌های اضافی خلاص شود. نمونه هایی از پاکسازی عبارتند از استفراغ عمدی یا ورزش بیش از حد، مانند دویدن روی تردمیل برای ساعت ها.

پرخوری اغلب در خلوت انجام می شود. از آنجایی که اکثر افراد مبتلا به پرخوری عصبی دارای وزن متوسط ​​یا حتی کمی اضافه وزن هستند، ممکن است برای دیگران به راحتی مشخص نباشد که چیزی اشتباه است.

این بیماری اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود و بیشتر در زنان تشخیص داده می شود. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است مشکلات روانی دیگری از جمله افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل و رفتارهای خودآزاری داشته باشند.

علائم ممکن است شامل تغییر رنگ یا لکه دار شدن دندان ها، پینه در پشت دست ها یا بند انگشتان ناشی از استفراغ عمدی، تورم در گونه ها یا ناحیه فک، نوسانات وزن مکرر و سیکل قاعدگی نامنظم باشد.

اختلال در مصرف غذا اجتنابی/محدود کننده
یکی دیگر از انواع اختلالات خوردن است که در آن فرد بر اساس بافت، رنگ، طعم، دما یا عطر قادر به خوردن برخی غذاها نیست یا از خوردن آنها امتناع می ورزد. این وضعیت می تواند منجر به کاهش وزن، رشد ناکافی، کمبودهای تغذیه ای و اختلال در عملکرد روانی-اجتماعی، مانند ناتوانی در غذا خوردن با دیگران شود. برخلاف بی‌اشتهایی عصبی، نگرانی‌های مربوط به وزن یا شکل یا تلاش‌های عمدی برای کاهش وزن وجود ندارد.

به عنوان مثال، یک کودک ممکن است فقط طیف بسیار محدودی از غذاها را مصرف کند و حتی آن غذاها را اگر جدید یا متفاوت به نظر برسد، امتناع کند. این نوع اختلال خوردن معمولا در دوران کودکی ایجاد می شود و می تواند بزرگسالان را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

اختلال پرخوری
افراد مبتلا به اختلال پرخوری مقدار زیادی غذا اغلب و در خفا می خورند اما پس از مصرف غذا سعی نمی کنند از شر کالری خلاص شوند. افراد مبتلا به این عارضه ممکن است از پرخوری خجالت بکشند یا احساس گناه کنند، اما چنان احساس اجباری می کنند که نمی توانند متوقف شوند.

این افراد می توانند دارای وزن متوسط، اضافه وزن یا چاق باشند. همچنین ممکن است سایر اختلالات روانی مانند افسردگی نیز داشته باشند. بسیاری از پرخورها در کنار آمدن با خشم، غم، کسالت، نگرانی و استرس مشکل دارند.

اختلال پرخوری اغلب علائم فیزیکی ندارد، اما علائم روانی دارد که ممکن است برای دیگران آشکار باشد یا نباشد، مانند افسردگی، اضطراب، یا شرم یا احساس گناه به خاطر مقدار غذای خورده شده. رژیم غذایی مکرر بدون کاهش وزن یکی دیگر از علائم است.

کلمات مرتبط :

انواع اختلالات خوردن در کدکان و نوجوانان – اختلال غذا خوردن در کودکان – گفتاردرمانی آنلاین – کاردرمانی آنلاین