اهمیت بازی برای کودکان اوتیستیک

بازی بخش مهمی از رشد کودک است. مهارت های حرکتی ظریف و درشت، مهارت های اجتماعی، مهارت های ارتباطی، زبان، تفکر و مهارت های حل مسئله را ایجاد می کند. در کودکان اوتیستیک، بازی می تواند بسیار محدود باشد. به عنوان مثال، کودک ممکن است بخواهد به تنهایی بازی کند، در بازی های تکراری مانند ردیف کردن اسباب بازی ها یا حرکت از آنها از نقطه A به نقطه B و سپس دوباره برگردد، یا بارها و بارها با همان چیزی بازی کند. کودکان می توانند مهارت های بازی را با راهنمایی و ساختار بازی بیاموزند. بیایید جنبه بازی را کمی عمیق تر بررسی کنیم.

ASD چگونه بر بازی تأثیر می گذارد؟

ASD بر مهارت های اجتماعی و ارتباطی تأثیر می گذارد. تعاملات اجتماعی چالش برانگیز است زیرا عدم تمایل به اجازه دادن به دیگران برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و عدم درک افکار و احساسات دیگران وجود دارد. درک نشانه های غیرکلامی مانند حالات چهره، لحن صدا و ژست ها دشوار است. مشکلاتی در تخیل وجود دارد. ندانستن نحوه تظاهر می تواند منجر به اعمال تکراری شود که فقط برای کودک معنادار است.

به دلیل مشکلات، رشد این مهارت های بازی مهم ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد:

• کپی کردن اقدامات ساده
• کاوش در محیط زیست
• اشتراک گذاری اشیا و توجه با دیگران
• پاسخ دادن به دیگران
• نوبت گرفتن

اهمیت بازی برای کودکان اوتیستیک

وقتی بیشتر مردم به بازی فکر می کنند، به فکر استفاده از اسباب بازی ها می افتند. اگر یک کودک خردسال معمولی وارد اتاقی پر از اسباب‌بازی‌های ناآشنا شود، از چیزی به چیز دیگر می‌پرد و نمی‌داند با آن‌ها چه کند. تعامل بزرگسالان برای راهنمایی لازم است. یک کودک باید نشان داده شود و به او کمک شود تا بتواند بعداً دانش تازه کسب شده خود را به اشتراک بگذارد و با کودکان دیگر درگیر شود. کودکان تمایل دارند تعامل با بزرگسالان را بیشتر از خود اسباب بازی مفید بدانند. بزرگسال به کودک یاد می دهد که چگونه واکنش نشان دهد که سپس می توان آن را به نوع جدیدی از اسباب بازی آشنا تعمیم داد.

بازی واقعاً در مورد تعامل است. در ابتدا، این تعامل باید برای حمایت از ارتباطات و یادگیری ساختاری داشته باشد. اسباب‌بازی‌ها وسایلی هستند که از طریق بازی تعامل را تقویت می‌کنند. اسباب‌بازی‌ها هم نیازی به رسمی بودن ندارند، می‌توانند جعبه، پتو، پر، بالش و غیره باشند.

اولین چیزی که باید با آن شروع کرد توسعه توجه مشترک است. توجه مشترک به این معناست که هم بزرگسال و هم کودک به طور همزمان روی یک چیز ثابت هستند و واکنش و آگاهی یکسانی را تجربه می کنند که هر دو نفر درگیر آن هستند. این فرآیند در ASD به زمان نیاز دارد. بودن با ایجاد حس فضای مشترک – به اشتراک گذاشتن توجه، احساسات و درک.

کودکان اوتیستیک خردسال تمایل دارند از اشتراک‌گذاری فضایی اجتناب کنند و آن را ناراحت‌کننده می‌دانند. برای والدین مهم است که بفهمند بازی مشترک می تواند باعث ایجاد احساس اضطراب شود و اجتناب را شخصی نکنند. سعی کنید با اشتراک گذاری فضا شروع کنید، حتی اگر فقط برای چند ثانیه، تا نشان دهید که می تواند سرگرم کننده باشد.

سعی کنید هنگام مشاهده فرزندتان چند یادداشت غیررسمی داشته باشید. یادداشت کنید چه زمانی بیشتر در دسترس و پذیرا هستند – شاید در حین حمام کردن، زمانی که آواز می خوانید، زمانی که در رختخواب استراحت می کنید، چیزی که دوست دارید می خورید یا درگیر فعالیت بدنی هستید. این لحظات برای نشان دادن این است که ارتباط معنایی دارد.

کلمات مرتبط :

اهمیت بازی برای کودکان اوتیستیک – بازی مناسب کودکان اوتیسم – علائم اوتیسم در کودکان – کاردرمانی برای اوتیسم – گفتاردرمانی برای اوتیسم – گفتاردرمانی آنلاین – کاردرمانی آنلاین