تاخیر در رشد گفتار ممکن است نشانه بسیاری از اختلالات، از جمله عقب ماندگی ذهنی، کاهش شنوایی، اختلال زبان بیانی، محرومیت روانی اجتماعی، اوتیسم، لالی انتخابی، آفازی گیرنده و فلج مغزی باشد. تأخیر گفتار ممکن است ثانویه به تاخیر بلوغ یا دوزبانگی باشد. آشنایی با عواملی که باید در هنگام گرفتن شرح حال و انجام معاینه فیزیکی به دنبال آنها بود، به پزشکان اجازه می دهد تا تشخیص سریع را انجام دهند. تشخیص به موقع و مداخله زودهنگام با راهکارهایی همچون گفتاردرمانی و روان درمانی ممکن است نقایص عاطفی، اجتماعی و شناختی این ناتوانی را کاهش داده و نتیجه را بهبود بخشد.

گفتار عمل حرکتی برقراری ارتباط از طریق بیان کلامی است، در حالی که زبان دانش یک سیستم نمادین است که برای ارتباطات بین فردی استفاده می شود به طور کلی، اگر رشد گفتار کودک به طور قابل توجهی کمتر از حد نرمال برای کودکان باشد، کودک دچار تاخیر گفتاری در نظر گرفته می شود. هم سن یک کودک با تاخیر گفتار دارای رشد گفتاری است که نمونه ای از یک کودک در حال رشد طبیعی در سن تقویمی کوچکتر است. مهارت‌های کودک با تأخیر در گفتار در یک توالی عادی، اما با سرعت کمتر از حد معمول به دست می‌آید.

تأخیر در رشد گفتار از دیرباز دغدغه متخصصانی بوده که در زمینه کودکان فعالیت می کنند. این نگرانی کاملاً پایه‌گذاری شده است، زیرا تعدادی از مشکلات رشدی همراه با تأخیر شروع گفتار است. علاوه بر این، تأخیر گفتار ممکن است تأثیر قابل توجهی بر زندگی شخصی، اجتماعی، تحصیلی و بعداً شغلی داشته باشد. شناسایی زودهنگام و مداخله مناسب ممکن است نقایص عاطفی، اجتماعی و شناختی این ناتوانی را کاهش دهد و ممکن است نتیجه را بهبود بخشد.

رشد عادی گفتار
برای تعیین اینکه آیا کودک تاخیر در گفتار دارد یا خیر، متخصص کودکان و یا گفتاردرمانگر باید دانش اولیه از نقاط عطف گفتار داشته باشد. گفتار معمولی در مراحلی مانند غوغا کردن، غوغا کردن، اکولالیا، اصطلاحات تخصصی، کلمات و ترکیب کلمات و جمله سازی پیشرفت می کند. الگوی طبیعی رشد گفتار در جدول 1.3 نشان داده شده است

بدست آوردن ارقام دقیقی که می تواند شیوع تاخیر گفتار در کودکان را مستند کند، به دلیل اصطلاحات اشتباه، تفاوت در معیارهای تشخیصی، غیرقابل اعتماد بودن مشاهدات تایید نشده والدین، فقدان رویه های تشخیصی قابل اعتماد و مشکلات روش شناختی در نمونه گیری و بازیابی داده ها دشوار است. با این حال، می توان گفت که تاخیر گفتار یک مشکل رایج دوران کودکی است که 3 تا 10 درصد از کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

درمان تاخیر در رشد گفتار

مدیریت کودک با تاخیر گفتار باید فردی باشد. تیم مراقبت های بهداشتی ممکن است شامل پزشک، آسیب شناس گفتار و زبان، شنوایی شناس، روانشناس، کاردرمانگر و مددکار اجتماعی باشد. پزشک باید اطلاعاتی را در مورد علت تاخیر گفتار به تیم ارائه دهد و مسئولیت هرگونه درمان پزشکی را که برای اصلاح یا به حداقل رساندن نقص در دسترس است، بر عهده بگیرد.

متخصص گفتاردرمانی نقش اساسی در تدوین برنامه های درمانی و اهداف هدف دارد. هدف اولیه ترمیم زبان، آموزش راهبردهایی به کودک برای درک زبان گفتاری و ایجاد رفتار زبانی یا ارتباطی مناسب است. متخصص گفتاردرمانی کودکان می تواند به والدین کمک کند تا راه های تشویق و تقویت مهارت های ارتباطی کودک را بیاموزند.

در کودکان کم شنوا، اقداماتی مانند سمعک، آموزش شنوایی، آموزش لب خوانی و … ممکن است تجویز شوند. گاهی اوقات، بازسازی مجرای شنوایی خارجی، بازسازی استخوانچه ای و کاشت حلزون ممکن است ضروری باشد.

روان درمانی برای کودک مبتلا به لالی انتخابی توصیه می شود. همچنین زمانی توصیه می شود که تاخیر گفتار با اضطراب یا افسردگی بی مورد همراه باشد. در کودکان اوتیستیک، دستاوردهایی در اکتساب گفتار با رفتار درمانی که شامل شرطی سازی عملی است گزارش شده است.

والدین و مراقبانی که با کودکان با تاخیر گفتار کار می کنند باید از لزوم تنظیم گفتار خود با سطح کودک خاص آگاه شوند. معلمان باید استفاده از آموزش های گروهی کوچک را برای کودکان با تاخیر گفتار در نظر بگیرند.

گفتاردرمانی آنلاین و از راه دور راهکاری موثر در ارائه خدمات گفتاردرمانی برای کودکانی است که به هر دلیل امکان مراجعه حضوری به کلینیک گفتاردرمانی را ندارند.

کلمات مرتبط :

تاخیر در رشد گفتار کودکان – تاخیر حرف زدن کودکان – دلایل حرف نزدن کودکان – گفتاردرمانی آنلاین