تشخیص اتیسم

تشخیص اتیسم

محققان می گویند تشخیص های اختلال طیف اوتیسم در حال افزایش است، اما موارد ممکن است هنوز کمتر گزارش شوند. این محققان همچنین معتقدند که یکی از دلایل افزایش آمار اتیسم در کودکان می تواند آشنایی بیشتر متخصصان پزشکی با علائم باشد.

برخی از متخصصان حوزه اتیسم پیشنهاد می کنند که همه کودکان از نظر اوتیسم غربالگری شوند.

برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است ناتوانی ذهنی، مشکلات پردازش حسی، یا مشکلات شنوایی یا بینایی داشته باشند و تشخیص اوتیسم ممکن است چالش برانگیزتر شود.

این شرایط می‌تواند با اوتیسم همراه باشد و وقتی چندین تشخیص را دریافت می‌کنند، برای خانواده‌ها گیج‌کننده باشد. با این حال، شناسایی اوتیسم مهم است، زیرا تشخیص دقیق و زودهنگام اوتیسم می تواند زمینه را برای حمایت آموزشی و خانگی مناسب فراهم کند.

نشانه‌ های آشکار اوتیسم در اوایل زندگی ظاهر می‌شوند ، اما اغلب تا سنین رسیدن به مدرسه تشخیص قطعی داده نمی شوند.

وقتی یک کودک خردسال، تا شاید دو سال، ارتباط چشمی برقرار نمی‌کند، این یکی از بزرگترین علائم برای تشخیص اتیسم است. نگاه چشم تو چشم یکی از اولین چیزهایی است که بین والدین و فرزندانشان رخ می دهد.

جدای از این عدم تعامل عاطفی در اوایل زندگی، کودکان مبتلا به ASD اغلب بر آنچه که به آن علاقه دارند تمرکز بیش از حد دارند.

کودکان اتیستیک می توانند طیف بسیار محدودی از علایق یا رفتار داشته باشند. اگر آنها نتوانند کاری را به همان روش انجام دهند، ممکن است آن را درک نکنند و به شدت مضطرب شوند. بنابراین آنها ممکن است دوست داشته باشند با یک اسباب بازی بازی کنند، اما فقط هر بار به همان شکل بازی کنند. اگر آنها یک روتین داشته باشند و به هر طریقی تغییر کند، دچار سردرگمی و ناراحتی می شوند.

مسائل ارتباطی می تواند نشانه دیگری از قرار گرفتن کودک در طیف اوتیسم باشد. بچه‌ های اوتیسمی ممکن است کلماتی را طوری بخوانند که انگار به جای برقراری ارتباط مستقیم، از روی یک متن می خوانند.

نوزادان می توانند ارتباط برقرار کنند و این لزوماً زبان نیست، اما ارتباط است. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است کلمات یا عباراتی را طوری تکرار کنند که انگار فیلمنامه آنها نوشته شده است، اما این واقعاً ارتباط مستقیم نیست.

مهم ترین علائم برای تشخیص اتیسم عبارتند از :