علائم اوتیسم خفیف

اوتیسم به عنوان یک اختلال طیفی است، به این معنی که افراد مبتلا به آن می توانند علائم مختلفی را تجربه کنند که از حداقل تا شدیدترین آنها متغیر است. اوتیسم خفیف در پایین ترین حد این محدوده قرار می گیرد. کسانی که آن را دارند علائم دارند، اما به اندازه کافی قابل توجه نیستند که نیاز به حمایت سطح بالا داشته باشند.

اوتیسم خفیف یک اصطلاح پزشکی رسمی نیست، بنابراین پزشکان هنگام تشخیص اوتیسم از آن استفاده نمی کنند. با این حال، برخی از درمانگران، معلمان، والدین، و دیگران ممکن است از آن برای توضیح اینکه چقدر یک فرد تحت تاثیر این اختلال قرار گرفته است استفاده کنند. تعاریف آنها ممکن است متفاوت باشد.

برای مثال، گاهی اوقات زمانی از این اصطلاح استفاده می‌شود که فردی به وضوح مبتلا به اوتیسم است، اما زبان گفتاری و مهارت‌های دیگر به خوبی توسعه یافته است. در موارد دیگر، گفته می‌شود که افراد زمانی که توانایی‌های تحصیلی پیشرفته دارند اما با مهارت‌های اجتماعی و حسی دست و پنجه نرم می‌کنند، مبتلا به اوتیسم خفیف هستند. 

به این نوع اوتیسم، اوتیسم با عملکرد بالا (HFA) یا “در انتهای پایین طیف قرار گرفتن” نیز گفته می شود. 

علائم اوتیسم خفیف

هر فردی که مبتلا به ASD تشخیص داده می شود، مشکلات رشدی و حسی خاصی دارد. حتی افراد مبتلا به اوتیسم خفیف ممکن است علائمی داشته باشند که مانع فعالیت ها و روابط عادی شود.

علائم اوتیسم خفیف عبارتند از:

• مشکلات ارتباط رفت و برگشتی. ممکن است برقراری مکالمه و استفاده یا درک زبان بدن، تماس چشمی و حالات چهره دشوار باشد.
• مشکل در ایجاد و حفظ روابط. کودکان ممکن است با بازی های تخیلی، دوست یابی یا علایق مشترک دچار مشکل شوند.
• تکرار اعمال، فعالیت ها، حرکات یا کلمات یکسان. ممکن است اشیاء را ردیف کنند یا فعالیت های دیگری را بارها و بارها انجام دهند، حتی اگر دلیل واضحی برای انجام آن وجود نداشته باشد.
• رفتارهای خود محرک. به این حالت تحریک نیز می گویند. آنها ممکن است به جلو و عقب تکان بخورند، زمزمه کنند، قدم بزنند، یا دست های خود را به گونه ای تکان دهند که برای دیگران غیرعادی به نظر می رسد.
• طیف محدودی از علایق، اما دانش عمیق. یک کودک اوتیسمی ممکن است فقط به چند چیز اهمیت دهد، اما همه چیزهایی را که باید در مورد آنها بداند، خواهد دانست.
• بسیار حساس یا بی‌تفاوت بودن نسبت به احساسات یکی از علائم اوتیسم خفیف است. ممکن است فرد نسبت به احساس مواد روی پوست خود بسیار حساس (بیش از حد واکنش) باشد، نتواند صداهای بلند را تحمل کند، یا واکنش‌های شدیدی نسبت به سایر تجربیات حسی داشته باشد. از سوی دیگر، برخی ممکن است متوجه تغییرات در حس (کم واکنش) مانند گرما یا سرمای شدید نشوند.

در اوتیسم خفیف، برخی از علائم ممکن است به سختی وجود داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است کاملاً قابل توجه باشند.

به عنوان مثال، فردی با اوتیسم خفیف ممکن است:

• بتواند صحبت کند، اما در مکالمه رفت و برگشت مشکل دارد
• سعی کند دوستانی پیدا کند، اگرچه ممکن است موفق نباشند زیرا برای دیگران “عجیب” به نظر می رسند
• تکالیف مدرسه را متناسب با سن خود انجام دهد، اما برای تغییر فعالیت ها یا امتحان روش های جدید برای انجام کاری مشکل دارد.

علائم اوتیسم خفیف ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. همچنین مهم است که در نظر داشته باشید که ممکن است فرد مبتلا به اوتیسم در کجاست (مثلاً خانه یا مدرسه) و چه کسی با اوست.

کلمات مرتبط :

علائم اوتیسم خفیف – درمان اوتیسم خفیف – کاردرمانی برای اوتیسم – گفتاردرمانی برای اوتیسم