علت دیر راه رفتن در کودکان

دلایل زیادی وجود دارد که چرا کودک مطابق با نقاط عطف رشدی تعیین شده راه نمی‌رود. به طور کلی، نوزادان ممکن است بین 9 تا 15 ماهگی شروع به راه رفتن کنند، اما در برخی موارد، برخی از نوزادان زودتر راه می روند و برخی از نوزادان دیرتر از این محدوده راه می روند.

به طور کلی، اگر کودک تا 18 ماهگی به طور مستقل راه نمی‌رود، ممکن است ارزیابی بیشتری توسط متخصص کاردرمانی کودکان برای درک علت تاخیر و دلیل اصلی این تاخیر مورد نیاز باشد.

علت دیر راه رفتن در کودکان

راه رفتن یک مهارت حرکتی درشت است که عضلات بزرگ پاها را درگیر می کند. معمولاً از نظر رشد نوزاد، غلت زدن، یادگیری نشستن مستقل، خزیدن، ایستادن مستقل و استفاده از مبلمان یا وسایل دیگر برای گشت و گذار در اتاق قبل از آن انجام می شود.

گاهی اوقات دیر راه رفتن ممکن است به دنبال تاخیر در سایر نواحی رشد حرکتی درشت نوزاد باشد. به عنوان یک مثال ممکن است دیر چهار دست و پا رفتن را دنبال کند.

راه رفتن یک مهارت حرکتی درشت ضروری است و تأخیر در آن باعث ایجاد نگرانی در والدین و مراقبان کودک می‌شود، حتی اگر با کمی تأخیر، می تواند برای والدین نگران کننده باشد.

برخی از دلایل اصلی دیر راه رفتن در نوزادان و کودکان نوپا عبارتند از:

ارثی: ممکن است بین والدینی که دیرتر راه می‌رفتند و در نتیجه تاخیر در راه رفتن فرزندانشان ارتباط وجود داشته باشد. برخی از نوزادان دیرتر راه می روند و اغلب هیچ دلیل زمینه ای وجود ندارد.

شخصیت: برخی از نوزادان عجله ای برای راه رفتن ندارند، و برخی دیگر با احتیاط بیشتر در خطرات لازم برای تسلط بر راه رفتن مستقل عمل می کنند. آنها ممکن است از صرف وقت و یادگیری مراحل رشد در زمان خود راضی باشند. اگرچه به عنوان دلیل قابل اندازه گیری نیست، اما می تواند دلیلی برای دیر راه رفتن در برخی از نوزادان است.

بیماری: نوزادانی که ممکن است در سنین پایین دچار بیماری یا بستری طولانی مدت در بیمارستان شده باشند، ممکن است فرصت حرکت و تمرین مهارت های حرکتی درشت خود را نداشته باشند که به راه رفتن کمک می کند.

فرصت کم برای تحرک :نوزادان در محیط هایی که فرصت حرکت، بازی روی زمین و استفاده از مهارت های حرکتی درشت در حال رشد خود را ندارند، ممکن است در راه رفتن دچار تاخیر شوند. مهم است که به نوزاد فرصت حرکت و بازی داده شود و مدت زمان طولانی را در کریرها (کالسکه، صندلی کودک) که توانایی حرکت آنها را محدود می کند، سپری نکنند.

نارس بودن: نوزادانی که زودتر به دنیا می آیند ممکن است تمام مراحل رشد خود را کندتر انجام دهند. معمولاً و بسته به میزان نارس بودن، نوزادانی که زودتر به دنیا می آیند باید بر اساس نقاط عطف برای تاریخ زایمان آنها و نه تاریخ تولد آنها مورد ارزیابی قرار بگیرند.

یک بیماری نادر یا سندرم ژنتیکی: گاهی اوقات تأخیر در راه رفتن (همراه با سایر تأخیرهای حرکتی شدید) ممکن است یک علامت بیماری نادر باشد. نمونه هایی از این موارد عبارتند از: سندرم بارت، سندرم رت و سندرم راسل-سیلور. اگر مشکوک به یک بیماری نادر باشد، ممکن است آنالیز ژنتیکی برای تعیین علت تاخیر حرکتی درشت در کودک توصیه شود.

سلامت یا وضعیت جسمانی زمینه ای: هیپوتونی (تون عضلانی کم) یکی از دلایل اصلی تاخیر در راه رفتن در نوزادان است. هیپوتونیا ممکن است با یک بیماری نادر، سندرم ویلیامز، تظاهر کند. تاخیر در راه رفتن نیز می تواند نشانه فلج مغزی خفیف باشد.

نکات پایانی

در بیشتر موارد، تأخیر در راه رفتن، بدون تأخیر در سایر زمینه‌های رشد نوزاد، باعث نگرانی نمی‌شود. برخی از نوزادان برای تسلط بر این مهارت برای خود نیاز به تحریک و تشویق بیشتری دارند.

اگر در مورد رشد کودک خود نگرانی دارید، از جمله مهارت های راه رفتن او، یا در واقع نگرانی در مورد هر یک از مهارت های حرکتی درشت او دارید، با متخصصان کاردرمانی آنلاین ما در مرکز توانبخشی آنلاین ایران تماس بگیرید.

کلمات مرتبط :

دلایل دیر راه رفتن در کودکان – علت دیر راه رفتن کودکان – دلایل تاخیر رشد حرکتی – کاردرمانی تاخیر رشد – کاردرمانی آنلاین – کاردرمانی برای راه رفتن کودکان – کاردرمانی در منزل