نشانه های اولیه اوتیسم

اوتیسم یک ناتوانی رشدی است که به دلیل تفاوت در مغز رخ می دهد، کودکان و بزرگسالان مبتلا به اتیسم معمولا در ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتارها یا علایق محدود یا تکراری مشکل دارند.

این افراد ممکن است روش های مختلفی برای یادگیری، حرکت یا توجه داشته باشند ، توجه به این نکته ضروری است که برخی از افراد بدون اوتیسم نیز ممکن است برخی از این علائم را داشته باشند. اما برای افراد مبتلا به اوتیسم، این ویژگی ها می تواند زندگی را بسیار چالش برانگیز کند.

اوتیسم می‌تواند بر مهارت‌های اجتماعی مانند بازی، یادگیری و برقراری ارتباط تأثیر بگذارد. موارد منفرد اوتیسم در طیفی از خفیف تا شدید قرار می گیرند. 

پزشکان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث اوتیسم می شود، اما اعتقاد بر این است که این بیماری ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی است. شرایط خاص نیز احتمال ابتلای کودک به اوتیسم را افزایش می دهد. اگر یک خواهر یا برادر مبتلا به اوتیسم دارید، خطر ابتلا به آن به طور متوسط ​​تا 20 درصد افزایش می یابد. او سایر عوامل خطر را شامل زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد، عوارض زایمان و داشتن والدین مسن‌تر عنوان می‌کند.

نشانه های اولیه اوتیسم

برخی از والدین علائم اوتیسم را در سن 6 ماهگی در کودک خود می شناسند، بسته به علائم و شدت آنها و در حالی که همیشه مهم است که به خاطر داشته باشید که همه نوزادان در زمان‌ بندی‌های متفاوتی رشد می‌کنند، دانستن پرچم‌های قرمز بالقوه برای جستجو در هنگام رشد می‌تواند مفید باشد. 

به اینکه نوزاد به اطلاعات اجتماعی و محیط واکنش نشان می دهد یا خیر توجه کنید. در سال اول زندگی، نوزادان شروع به غر زدن می کنند و از حرکاتی مانند اشاره استفاده می کنند. صداهای کودک باید عملکرد اجتماعی نیز داشته باشد و آنها باید سعی کنند با والدین ارتباط برقرار کنند.

علائم اوتیسم در 3 ماهگی

آنها اشیاء متحرک را با چشمان خود دنبال نمی کنند: کودکانی که در معرض خطر بالای اوتیسم هستند، مراقبان خود را در حین حرکت در میدان بینایی دنبال نمی کنند. آنها ممکن است بیشتر مجذوب چیزی مانند پتو شوند.
آنها به صداهای بلند پاسخ نمی دهند.
آنها اشیا را نمی گیرند و نگه نمی دارند.
آنها به مردم لبخند نمی زنند.
آنها غرغر نمی کنند.
آنها به چهره های جدید توجه نمی کنند.

علائم اوتیسم در 7 ماهگی

سرشان را برنمی‌گردانند تا بفهمند صداها از کجا می‌آیند.
آنها هیچ علاقه ای به شما نشان نمی دهند.
آنها نمی خندند و صداهای جیغ نمی زنند.
آنها به اشیاء نمی رسند.
آنها به تنهایی لبخند نمی زنند.
آنها سعی نمی کنند از طریق کارهایی توجه را به خود جلب کنند.

علائم اوتیسم در 12 ماهگی

آنها نمی خزند.
آنها یک کلمه نمی گویند.
آنها از حرکاتی مانند تکان دادن یا تکان دادن سر خود استفاده نمی کنند.
آنها به اشیا یا تصاویر اشاره نمی کنند.
وقتی حمایت می شوند نمی توانند بایستند.

توجه به این نکته مهم است که این معیارها شواهد قطعی از اوتیسم نیستند. آنها چیزهایی هستند که ما به دنبال آن هستیم تا مشخص کنیم آیا نیاز به ارزیابی بیشتر نوزاد داریم یا خیر. یکی دیگر از عوامل اجتماعی یا رشدی ممکن است نقش داشته باشد.

در صورت مشاهده نشانه های اولیه اوتیسم چه باید کرد؟

اگر کودک شما علائم اوتیسم دارد، توصیه می شود هرچه سریع تر با یک متخصص اطفال یا یک کاردرمانگر کودکان مشورت کنید.

 شما در مورد نگرانی های رشدی صحبت خواهید کرد و پزشک کودک شما را از نظر اوتیسم ارزیابی خواهد کرد. 

مداخله زودهنگام به منظور کمک به هر کودک مبتلا به اوتیسم است که می تواند به تقویت مهارت ها و کاهش چالش های آن ها در سنین بالاتر کمک کند.. مغز می‌تواند در سنین پایین‌تر به درمان‌ها پاسخ مؤثرتری بدهد، که می‌تواند مداخلات را مؤثرتر کند. همانطور که کودک شما بزرگتر می شود، این مداخلات ممکن است شامل گفتار درمانی، کاردرمانی، مشاوره سلامت روان، و هر چیز دیگری که کارشناسان معتقدند به رشد کودک شما کمک می کند، باشد. هدف نهایی کنترل کردن علائم و بهبود کیفیت زندگی است.

کلمات مرتبط :

کاردرمانی برای اوتیسم – کاردرمانی آنلاین – نشانه های اولیه اوتیسم – گفتاردرمانی آنلاین اوتیسم