گفتاردرمانی اوتیسم

اوتیسم نوعی ناتوانی در رشد است که معمولاً قبل از 3 سالگی خود را نشان می دهد.

اوتیسم بخشی از گروهی از اختلالات عصبی است که ممکن است شامل اختلال در ارتباطات و همچنین اختلال در تعامل اجتماعی و مهارت های شناختی باشد.

اوتیسم که به عنوان اختلال طیف اوتیسم یا ASD شناخته می شود ، ممکن است با طیف گسترده ای از رفتارها و علائم مرتبط باشد.

گفتاردرمانی اوتیسم یکی از راهکارهای اصلی در توانبخشی این کودکان برای کمک به کاهش مشکلات و داشتن زندگی بهتر است.

علائم اوتیسم

• فعالیت های تکراری
• مقاومت شدید در برابر تغییر در برنامه های روزمره
• انزوا
• پرخاشگری
• رفتارهای خودآزار دهنده
• پاسخ های غیرمعمول به مواردی مانند لمس
• ناتوانی در تعامل با محیط

افراد مبتلا به ASD ممکن است هم در گفتار و هم در ارتباط غیر کلامی دچار مشکلات اساسی شوند. همچنین ممکن است تعامل اجتماعی بسیار دشوار باشد. به همین دلایل ، گفتاردرمانی قسمت اصلی درمان اوتیسم است. گفتاردرمانی می تواند طیف وسیعی از مشکلات ارتباطی افراد اوتیسم را برطرف کند.

مشکلات گفتاری و ارتباطی اوتیسم چیست؟

اوتیسم از بسیاری جهات می تواند بر گفتار ، رشد زبان و ارتباطات اجتماعی تأثیر بگذارد.

مشکلات گفتاری فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است:

• اصلاً حرف نزنند.
• غرغر کردن ، گریه ، فریاد ، یا صداهای خشن
• زمزمه کردن کلمات تکراری
• از “کلمات” با صدای خارجی یا گفتاری شبیه رباتیک استفاده می کنند.
• طوطی یا اغلب گفته های شخص دیگری را تکرار کنید (به نام اکولالیا)
• از هر سه نفر مبتلا به اوتیسم ، یک نفر در تولید صداهای گفتاری برای برقراری ارتباط موثر با دیگران مشکل دارد. زبان فرد ، در صورت وجود ، به سختی قابل درک است.

مشکلات ارتباطی فرد اوتیسم ممکن است یک یا چند مورد از این چالش های ارتباطی را داشته باشد:

• مشکل در مهارت مکالمه ، که شامل تماس چشمی و حرکات است.
• مشکل در درک معنای کلمات خارج از زمینه یادگیری آنها
• حفظ چیزهایی که شنیده می شود بدون اینکه بدانید چه گفته شده است
• تکرار کلمات دیگران به عنوان اصلی ترین راه برقراری ارتباط
• درک پایین از معنای کلمات یا نمادها
• نداشتن زبان خلاق

به دلیل این چالش ها ، کودک مبتلا به اوتیسم باید یاد بگیرد که چگونه از زبان برای برقراری ارتباط استفاده کند. این امر شامل دانستن چگونگی برقراری مکالمه است. این برنامه همچنین شامل تنظیم هم نشانه های کلامی و هم غیرکلامی افراد دیگر است – مانند حالات صورت ، لحن صدا و زبان بدن.

گفتاردرمانی اوتیسم چه نقشی در درمان اوتیسم دارد؟

آسیب شناسان گفتار زبان درمانگرانی هستند که در درمان مشکلات زبان و اختلالات گفتاری تخصص دارند.

آنها بخش اصلی تیم درمان اوتیسم هستند. با انجام غربالگری و شناسایی زود هنگام افراد در معرض خطر ، گفتاردرمانگرها معمولاً در کمک به تشخیص اوتیسم و ​​ارجاع به متخصصان دیگر راه گشا هستند.

پس از تشخیص اوتیسم ، گفتاردرمانگرها بهترین روش ها را برای بهبود ارتباطات و افزایش کیفیت زندگی فرد ارزیابی می کنند.

در طول درمان ، آسیب شناس گفتار و زبان همچنین با خانواده ، مدرسه و سایر متخصصان همکاری نزدیک دارد. اگر فرد مبتلا به اوتیسم غیر کلامی باشد یا در گفتار مشکل اساسی داشته باشد ، گفتاردرمانگر ممکن است گزینه های دیگری برای گفتار معرفی کند.

تکنیک های گفتاردرمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• استفاده از تابلوهای تصویر با کلمات ، معروف به سیستم های ارتباطی تبادل تصویر که با استفاده از تصاویر به جای کلمات ، به کودک کمک می کنند ارتباط برقرار کند.
• استفاده از صداهایی که فرد نسبت به آنها حساسیت بیش از حد یا کم دارد برای گسترش و فشرده سازی صداهای گفتاری
• بهبود بیان گفتار با ماساژ یا ورزش لب ها یا عضلات صورت
• وادار کردن افراد به آهنگهایی که متناسب با ریتم ، استرس و جریان جملات باشد ، می خوانند.

کلمات مرتبط :

گفتاردرمانی اوتیسم – توانبخشی اوتیسم – گفتاردرمانی آنلاین – هزینه گفتاردرمانی آنلاین