گفتاردرمانی برای اتیسم

هر کودکی با این تشخیص کاملاً متفاوت است و قدرت ها و نیازهای ارتباطی متفاوتی خواهد داشت. ارائه یک برنامه عمل واحد در گفتاردرمانی غیرممکن است که برای هر کودک مبتلا به اوتیسم کارآمد باشد.

اهداف گفتاردرمانی برای اتیسم

1. برقراری ارتباط عملکردی و خود به خود
اولین هدف شما با هر کودک مبتلا به اوتیسم این است که مطمئن شوید که او می تواند به طور عملکردی و خود به خود ارتباط برقرار کند. این بدان معناست که کودک باید بتواند خواسته ها و نیازهای اساسی خود را بدون نیاز به تشویق به اطرافیانش در میان بگذارد.

در اینجا چند گزینه برای امتحان وجود دارد:

• دستگاه AAC خروجی صدا: هنگامی که کودک دکمه ای را فشار می دهد یا کلیدی را می زند، این دستگاه پیامی را پخش می کند. اینها می توانند به سادگی یک دکمه با یک پیام واحد و پیچیده مانند یک دستگاه صفحه لمسی با دکمه ها و پوشه ها باشند که با فشار دادن دکمه های خاص توسط کودک تغییر می کنند.
• سیستم ارتباط تصویری: برخی از کودکان از استفاده از تصاویر برای برقراری ارتباط سود می برند. این باعث می شود که ارتباطات برای آنها بسیار ملموس تر شود. می توانید با استفاده از یک تابلوی ارتباطی ساده شروع کنید و از کودک بخواهید به آنچه می خواهد اشاره کند. یا می توانید از سیستم پیچیده تری مانند سیستم ارتباط تبادل تصویر (PECS) استفاده کنید.
• زبان اشاره: برخی از کودکان از استفاده از بدن خود برای برقراری ارتباط با استفاده از زبان اشاره سود می برند. این روش با موفقیت در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم مورد استفاده قرار گرفته است و حتی نشان داده شده است که کودکان را با سرعت بیشتری نسبت به صحبت کردن بدون استفاده از زبان اشاره با دهان خود وادار می کند.
• کمک به کودکان در استفاده خود به خود از زبان یکی از اهداف گفتاردرمانی برای اتیسم (بدون درخواست): کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در استفاده از زبان خود به خود مشکل دارند. آنها ممکن است وقتی به سؤالات خاصی گفته می شود یا در پاسخ به آنها صحبت می کنند، اما وقتی به چیزی نیاز دارند یا ناراحت هستند صحبت نمی کنند.
• جایگزین دیگری برای کمک به کودکانی که در استفاده خود به خودی زبان مشکل دارند، استفاده از سیستم PECS است که قبلا ذکر شد. این برنامه ساختاریافته با افزایش ارتباطات خود به خودی در کودکان مبتلا به اوتیسم بسیار موفق بوده است.
• همچنین ممکن است مفید باشد که با آموزش درخواست‌های اولیه به کودک شروع کنید (زیرا این درخواست‌ها برای او انگیزه‌بخش‌ترین خواهند بود) و سپس به سراغ انواع دیگر ارتباطات مانند اظهار نظر، احوالپرسی، درخواست و غیره پس از ایجاد درخواست بروید.

2. آموزش های اجتماعی را در تنظیمات مختلف در طول روز ارائه دهید

نکته بعدی که همه کودکان مبتلا به اوتیسم تا حدی به آن نیاز دارند آموزش اجتماعی است. کودکان مبتلا به اوتیسم در درک رفتار قابل قبول اجتماعی مشکل دارند. آنها همیشه نمی دانند در موقعیت های مختلف اجتماعی چگونه رفتار کنند یا رفتار کنند. از آنجایی که مدرسه اساساً فقط یک موقعیت اجتماعی بزرگ است، می تواند محیط های یادگیری را به ویژه برای آنها سخت کند.

آموزش مستقیم رفتارهای قابل قبول اجتماعی از دیگر اهداف گفتاردرمانی برای اتیسم است: این مهم است که به کودکان آموزش دهیم که چه رفتاری در محیط های مختلف از نظر اجتماعی قابل قبول است. این شامل کارهایی که کودک باید در موقعیت‌های اجتماعی انجام دهد و بگوید و همچنین نحوه گوش دادن و حضور او نیز می‌شود. برای کودکان خردسال، مهارت‌های اساسی مانند گوش دادن به معلم، پاسخ دادن به سؤالات و پیروی از دستورالعمل‌ها را هدف قرار خواهید داد. برای بچه های بزرگتر، چیزهایی مانند گفتگوهای گروهی و دوست خوب بودن را در نظر می گیرید.

در اینجا چندین راهبرد وجود دارد که روش‌های مؤثر آموزش اجتماعی برای کودکان اوتیسم به اثبات رسیده است:

• پشتیبانی های بصری: یادآوری های بصری که در اتاق قرار داده شده یا توسط بزرگسالان ارائه می شود به کودک کمک می کند تا انتظارات آن موقعیت را به خاطر بسپارد.
• داستان های اجتماعی: کتاب هایی که برای آموزش رفتار مورد انتظار در موقعیت های مختلف به کودک طراحی شده اند
• مدل سازی ویدئو: دانش آموز فیلم هایی را تماشا می کند که رفتارهای مورد انتظار را نشان می دهد

3. تعاملات همتا را هدف قرار دهید

در نهایت، از آنجایی که کودکان مبتلا به اوتیسم در تعامل با همسالان بسیار دشوار هستند، اینها نیز باید مستقیما آموزش داده شوند. همه کودکان مبتلا به اوتیسم تا حدودی با این مشکل به عنوان بخشی از ماهیت اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند. با این حال، بسته به سن و سطح رشد کودکی که با او کار می کنید، مهارت های بسیار متفاوتی را هدف قرار خواهید داد.

مهارت های تعامل با همسالان برای کودکان کوچکتر: در اینجا چند مهارت برای کودکانی که تازه آموزش تعامل با همسالان خود را آغاز کرده اند آورده شده است:

• مهارت های بازی: به کودک بیاموزید که چگونه با کودکان دیگر بازی کند و در حین بازی با هم کنار بیاید.
• پاسخ دادن به نام: به کودک بیاموزید که وقتی کسی نامش را می گوید پاسخ دهد.
• توجه مشترک را ایجاد کنید: به کودکان کمک کنید با اطرافیان خود هماهنگ شوند.
• مهارت‌های تعامل با همسالان برای کودکان بزرگ‌تر: این فعالیت‌ها برای کودکان بزرگ‌تری که درگیر تعامل با همسالان هستند، بهتر است.

کلمات مرتبط :

گفتاردرمانی آنلاین – گفتاردرمانی برای اتیسم – کاردرمانی آنلاین – کاردرمانی برای کودک اتیسم – کاردرمانی در منزل – گفتاردرمانی در منزل