تشخیص اتیسم در کودکان

اتیسم، طبق تعریف، تنها در صورتی قابل تشخیص است که علائم قبل از سه سالگی ظاهر شوند. بله، شرایطی وجود دارد که در آن اوتیسم در نوجوانان یا بزرگسالان تشخیص داده می شود، اما میانگین سن تشخیص بین سنین سه تا شش است.

از آنجایی که اتیسم معمولا در کودکان تشخیص داده می شود، بسیاری از مردم آن را به عنوان یک اختلال دوران کودکی تصور می کنند. در واقع، بیشتر برنامه‌ ها، درمان‌ ها و حمایت‌ ها فقط برای کودکان مبتلا به اوتیسم و والدین آنها در دسترس است. اما، بسیار نادر است که کودکی که به طور دقیق اوتیسم تشخیص داده شود، این تشخیص را در بزرگسالی از دست بدهد. اکثریت قریب به اتفاق کودکان مبتلا به اوتیسم به بزرگسالان مبتلا به اوتیسم تبدیل می شوند

تشخیص اتیسم در کودکان چگونه است؟

احتمال خیلی کمی دارد که یک کودک اوتیستیک را از روی ظاهر او تشخیص دهید. کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند ساکت یا پرحرف، باهوش یا دچار چالش فکری باشند. رفتارهای آنها می تواند از دمدمی مزاج تا تهاجمی متغیر باشد. آنها ممکن است از نظر تحصیلی خوب باشند یا با ناتوانی های یادگیری جدی روبرو شوند.

با این حال، همه آنچه گفته شد، کودکان مبتلا به اتیسم ویژگی های مشترک خاصی دارند. با این حال، یادآوری این نکته مهم است که اوتیسم یک اختلال رشدی فراگیر است، به این معنی که هیچ علامت یا رفتاری به تنهایی به احتمال زیاد نشان دهنده اوتیسم نیست.

همچنین مهم است که توجه داشته باشید که این تفاوت ها برای تشخیص اوتیسم باید قابل توجه باشند. آنها باید در توانایی کودک برای انجام کارهای معمولی، دوستیابی یا موفقیت در مدرسه مشکل ایجاد کنند. بنابراین، برای مثال، یک کودک معمولی ممکن است ساکت و خجالتی باشد و این ممکن است والدین او را نگران کند. اما اگر کودک قادر به پاسخگویی مناسب در هنگام خطاب شدن باشد، به سوالات پاسخ دهد و بدون تلاش زیاد زندگی روزمره را مدیریت کند، خجالتی بودن آرام او به احتمال زیاد یک ویژگی شخصیتی است تا نشانه ای برای تشخیص اتیسم در کودکان.

پس اوتیسم چگونه به نظر می رسد؟

کودکان مبتلا به اوتیسم تقریباً همیشه نوعی تفاوت گفتاری دارند. آنها ممکن است اصلا صحبت نکنند، تاخیر در گفتار داشته باشند، با عروض غیرمعمول صحبت کنند، یا ممکن است به معنای واقعی کلمه شنیده های خود از تلویزیون را حفظ کرده و تکرار کنن ، دوباره، یا از گرامر نادرست استفاده کنند.

کودکان مبتلا به اوتیسم همیشه مشکلات ارتباط اجتماعی دارند. باز هم، اینها ممکن است به طرق مختلف ظاهر شوند. آنها ممکن است هرگز نخواهند با کسی ارتباط برقرار کنند، ترجیح می دهند بچرخند یا  اشیاء را ردیف کنند.

آنها ممکن است اصرار داشته باشند که راه خودشان را بگیرند و همیشه به دنبال منافع خود باشند یا ممکن است بسیار منفعل باشند. کودکان اوتیستیک معمولاً بیشتر از همسالان معمولی خود زمان می‌برند تا بازی با کودکان دیگر را بیاموزند.

اکثر کودکان مبتلا به اتیسم نوعی اختلال حسی دارند. آنها ممکن است از سر و صدای بلند، در آغوش گرفتن، طعم های قوی یا بوهای قوی اجتناب کنند. ممکن است به نور بسیار حساس باشند یا به راحتی با صداها و حرکات کوچک حواسشان پرت شود.

برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم به دلیل ورودی حسی که ممکن است دیگران حتی متوجه آن نشوند بسیار مضطرب شوند.

کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب (اگرچه نه همیشه) متفاوت از سایر کودکان حرکت می کنند. به عنوان مثال، در حالی که کودکان معمولی ممکن است شست خود را بمکند، ناخن های خود را بجوند، یا موهای خود را بچرخانند، کودکان اوتیستیک به احتمال زیاد دست های خود را تکان می دهند، می دوند. روی انگشتان پا، یا تکان دادن به جلو و عقب. کودکان اوتیستیک همچنین بیشتر دست های خود را ثابت در کنار خود نگه می دارند یا با راه رفتن نامناسب می دوند. آنها ممکن است دست و پا چلفتی باشند و در پرتاب کردن، گرفتن، نوشتن یا کشیدن مشکل داشته باشند.

برای تشخیص اتیسم در کودکان باید بدانید که کودکان اتیسمی معمولا متفاوت از همسالان معمولی خود رفتار می کنند. کودکان اوتیستیک اغلب «استقامت» می‌کنند، به این معنی که همان چیزها را بارها و بارها به همان شیوه می‌گویند یا انجام می‌دهند یا در یک فکر، ایده، تعامل یا خواسته «گیر می‌کنند».

برای تشخیص قطعی اتیسم در کودکان می توانید با درمانگران ما در مرکز توانبخشی آنلاین ایران که خدمات گفتاردرمانی آنلاین و کاردرمانی آنلاین را ارائه می دهند، مشورت کنید.