لکنت در کودکان نوپا

همانطور که کودکان نوپا شگفت انگیزی مهارتهای کلامی را کسب می کنند، ممکن است شروع به لغزش در کلمات خود کنند – که باعث ایجاد نگرانی در مورد لکنت زبان می شود. به عنوان یک والدین، چگونه می‌دانید که ناهماهنگی‌ها بخشی عادی از رشد هستند و چه زمانی باید بیشتر نگران باشید؟

ناهماهنگی های معمولی چیست؟

این غیر معمول نیست که کودکان خردسال در گفتار خود ناروانی داشته باشند (مثلاً تکرار کلمات یا عبارت). در واقع، حدود 5 درصد از همه کودکان احتمالاً در مقطعی از رشد خود، معمولاً بین سنین 2 و نیم تا 5 سالگی، دچار ناروانی می شوند. گاهی اوقات، این ممکن است بدون هیچ دلیل مشخصی رخ دهد، اما اغلب زمانی اتفاق می افتد که کودک هیجان زده، خسته است یا احساس می کند که برای صحبت کردن عجله دارد.

آموزش قوانین زبان

در این مدت، کودکان دایره لغات خود را به سرعت گسترش می دهند و قوانین پیچیده زبان را یاد می گیرند. این قوانین به کودکان این امکان را می دهد که پیام های ساده (“آب مامان”) را به جملات طولانی تر و پیچیده تری تبدیل کنند که برای تولید روان نیاز به هماهنگی حرکتی بیشتری دارد (“مامان آب میوه را در فنجان آبی گذاشت”). طبیعی است که در این مسیر اختلالاتی ایجاد شود.

لکنت در کودکان نوپا

برای اکثر کودکان نوپا، بیشتر ناهماهنگی ها پس از مدت کوتاهی خود به خود برطرف می شوند. در موارد دیگر، ناهماهنگی ها ادامه می یابد و علائم لکنت آشکارتر می شود. دریافت زودهنگام کمک حرفه ای بهترین شانس را برای کاهش لکنت دارد. اما چگونه والدین می توانند تفاوت بین ناروانی معمولی که از بین می رود و علائم اولیه ناهماهنگی های غیر معمولی که ممکن است نشان دهنده لکنت زبان باشد را تشخیص دهند؟

در اینجا چند راه برای تشخیص ناروانی معمولی از لکنت وجود دارد

اگر کودک شما واقعاً لکنت زبان دارد، ممکن است صدای اول را در یک کلمه بیرون بیاورد و بگوید “Sssssss گاهی اوقات ما در خانه می مانیم” یا این صدا را تکرار کند، مانند “به بچه b-b-b-b-baby نگاه کن!” علاوه بر این، کودکانی که لکنت دارند اغلب رفتارهای دیگری مانند پلک زدن چشم، تنش دهان، نگاه کردن به پهلو و اجتناب از تماس چشمی دارند.

عوامل خطر لکنت زبان

عوامل خطر دیگری وجود دارد که می تواند به پیش بینی اینکه آیا مشکلات روانی بیش از چند ماه ادامه خواهد داشت یا خیر، کمک می کند.

• سابقه خانوادگی بزرگترین پیش بینی کننده احتمال لکنت زبان در کودک است.
• جنسیت. پسران جوان دو برابر دختران جوان و پسران دبستانی 3 تا 4 برابر بیشتر از دختران در معرض لکنت هستند.
• سن شروع کودکانی که از 4 سالگی شروع به مشکلات می کنند، نسبت به کودکانی که در سنین پایین تری شروع به لکنت می کنند، احتمال بیشتری دارد که دچار لکنت دائمی شوند.
• اختلالات گفتاری و یا زبانی احتمال لکنت زبان را افزایش می دهد.

درمان لکنت در کودکان نوپا

اگر در مورد گفتار کودک خود نگران هستید، با پزشک اطفال خود در مورد ارزیابی گفتار و زبان صحبت کنید. یک ارزیابی کامل از یک آسیب شناس خبره زبان گفتار می تواند به شما کمک کند تا بهتر تشخیص دهید که آیا احتمال ادامه لکنت وجود دارد یا خیر.

آسیب شناسان گفتار زبان به والدین کمک می کنند تا بهترین مسیر عمل را تعیین کنند.

رویکردهای درمانی لکنت زبان در کودکان نوپا

درمان زودهنگام لکنت بسیار مهم است، زیرا احتمال حذف آن در سنین پایین (قبل از ورود به دبستان) بیشتر است. دو روش اصلی برای درمان لکنت وجود دارد:

درمان غیرمستقیم زمانی است که آسیب شناس گفتار-زبان به والدین کودک در مورد چگونگی اصلاح سبک های ارتباطی خود کمک می کند. رویکردهای غیرمستقیم در کاهش یا حتی حذف لکنت در بسیاری از کودکان خردسال موثر است.

درمان مستقیم شامل خدمات گفتاردرمانی آنلاین و یا در کلینیک گفتاردرمانی است که با خود کودکان به صورت تک به تک یا در گروه‌های کوچک کار می‌کند و به آن‌ها راهبردهای گفتاری خاصی را برای سهولت در تبدیل کلمات و کاهش تنش در طول رویدادهای لکنت ارائه می‌دهد. علاوه بر این، درمان مستقیم ممکن است شامل کمک به کودک برای تمایز بین گفتار صاف (روان) و ناهموار (لکنت) باشد.

بعد از 7 سالگی، بعید است که لکنت به طور کامل از بین برود. با این حال، پس از 7 سالگی، درمان می تواند در کمک به کودک برای مدیریت موثر لکنت بسیار مؤثر باشد – کمک به رشد مهارت های لازم برای رسیدگی به موقعیت های دشوار (مانند اذیت کردن و قلدری) و مشارکت کامل در مدرسه و فعالیت ها. برای کودکان بزرگتر، گفتار درمانی هنوز برای کمک به کاهش شدت و تأثیر لکنت مفید، تشویق و مؤثر است.