انواع لکنت

در حالی که لکنت اغلب رشدی است، اما همچنین می تواند یک بیماری مزمن باشد که تا بزرگسالی ادامه یابد. این نوع لکنت اغلب بر عزت نفس و تعامل با افراد دیگر تأثیر می گذارد.

لکنت که گاهی به آن ناروانی گفتار نیز گفته می شود، یک اختلال ارتباطی است که جریان طبیعی گفتار را مختل می کند. لکنت می تواند به تدریج شروع شود و در طول زمان ایجاد شود یا به طور ناگهانی ظاهر شود. افرادی که لکنت دارند اغلب هجاها، کلمات یا عبارات خاصی را تکرار می کنند، آنها را طولانی می کنند یا با توقف غیرعادی صداها و هجاهای خاص مواجه می شوند.

حدود 5 درصد از همه کودکان دوره ای از لکنت زبان را پشت سر می گذارند که شش ماه یا بیشتر طول می کشد. 75 درصد از این کودکان در اواخر دوران کودکی بهبود می یابند. کسانی که تا سنین مدرسه همچنان به لکنت زبان ادامه می دهند، احتمالاً مشکل جدی تری دارند و به نوعی در طول زندگی خود به لکنت ادامه می دهند.

در بزرگسالان، تقریباً 2٪ از جمعیت بین 21 تا 49 سال و کمتر از 2٪ از بزرگسالان 50 سال و بالاتر لکنت دارند.

لکنت در مردان بسیار شایع تر از زنان است و مردان حدود چهار برابر بیشتر در معرض مشکلات لکنت هستند.

انواع لکنت زبان

لکنت رشدی: این شایع ترین نوع لکنت در کودکان است. معمولاً در سنین 2 تا 5 سالگی اتفاق می افتد. لکنت رشدی اغلب زمانی اتفاق می افتد که توانایی های گفتاری و زبانی کودکان قادر به پاسخگویی به خواسته های کلامی آنها نباشد.

لکنت نوروژنیک: لکنت نوروژنیک ممکن است پس از سکته مغزی یا آسیب مغزی رخ دهد. این به دلیل مشکلات سیگنال بین مغز و اعصاب و عضلات درگیر در گفتار ایجاد می شود.

لکنت روان زا: لکنت روان زا رایج نیست. ممکن است پس از ضربه عاطفی اتفاق بیفتد یا با مشکلاتی در تفکر یا استدلال همراه باشد.

علائم لکنت

  • تکرار صداها، هجاها، کلمات یا عبارات
  • طولانی شدن صداها
  • استفاده از حروف الفبا در هنگام صحبت کردن، مانند “اوم” یا “مثل”، که جریان گفتار را مختل می کند.
  • آهسته صحبت کردن
  • مکث های زیادی هنگام صحبت کردن
  • سخنرانی متوقف یا مسدود شده است. ممکن است دهان فرزندتان را باز ببینید، اما چیزی گفته نمی شود
  • به طور معمول هنگام صحبت کردن نفس نفس می زند.
  • چشمک زدن یا لرزش لب ها هنگام صحبت کردن
  • افزایش لکنت در هنگام خستگی، هیجان یا استرس
  • ترس یا عصبی بودن از صحبت کردن

برای بسیاری از کودکان و بزرگسالان، لکنت به خودی خود بدترین بخش این بیماری نیست – بلکه تاثیر آن بر زندگی روزمره آنهاست. وقتی افراد انواع لکنت زبان دارند، احساس می کنند کنترل یکی از اساسی ترین عملکردهای خود را از دست داده اند. این می تواند تحقیرکننده، ناراحت کننده و آزاردهنده باشد. لکنت می تواند باعث شود که افراد در مورد صحبت کردن احساس اضطراب کنند، در کلاس درس یا محل کار کمتر فعال باشند یا درگیر شوند، از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند و نگران باشند که آنها را مسخره یا شرمنده کنند.

برای کودکان بزرگتر و بزرگسالان، این اثرات می تواند بدتر باشد. بسیاری از موقعیت‌های اجتماعی کاملاً اجتناب می‌کنند و در ارتباط با نحوه صحبت‌شان احساس ناامیدی و خجالت دائمی می‌کنند. بزرگسالان مبتلا به لکنت زبان را می توان به عنوان خجالتی، خودآگاه یا فاقد اعتماد به نفس تصور کرد.

از قضا، بسیاری از مکانیسم های مقابله ای طبیعی ما در واقع می توانند لکنت را بدتر کنند. به عنوان مثال، افراد اغلب سعی می کنند با صحبت کردن سریع یا با صحبت نکردن از لکنت جلوگیری کنند. این رفتارها می تواند احتمال لکنت زبان را افزایش دهد.

گفتاردرمانی موثرترین راهکار در کنترل علائم لکنت زبان است که توسط متخصصان ما در مرکز گفتاردرمانی آنلاین ایران ارائه می شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این قسمت نباید خالی باشد
این قسمت نباید خالی باشد
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
شما برای ادامه باید با شرایط موافقت کنید

فهرست
مشاوره در واتس آپ